به خانه بر می گردیم...
سلام(آیکون گل وشیرینی وچاق سلامتی) (ببخشید هر کار کردم شکلک هام فعال نشد به بزرگی خودتون ببخشید بی شکلکی این متنو. )
آخرین پستی که زدم مال خرداد ماه پارسال بود یعنی حدودیک سال وهفت ماه پیش. بعد آخرین پستم اتفاقاتی افتاد که تا کلی وقت حالم گرفته بود. هنوز هم وقتی بهش فکر می کنم حالم بد میشه. (آیکون افسردگی مزمن+آه فراوان) همین شد که دست ودلم به هیچ کاری نمی رفت چه برسه به وبلاگ نویسی.
بعد اون اتفاقات هم یه سری مشغله های جدید پیدا کردم و همه دست به دست هم داد برای این همه وقت دوری. اما دیگه تصمیم گرفتم هر از چند گاهی بیام و گاهی درد دلامو بنویسم و گاهی هم اگه نکته جدیدی، درس جدیدی توی زندگی یاد گرفتم اینجا هم بذارم شاید یه روزی به کار کسی اومد(آیکون امیدواری)
اولین نکته رو هم همین الان می ذارم . اینو به خاطر این اول همه می گم که اگه در مورد من رعایت شده بود اون اتفاقات ناخوشایند برام نمی افتاد:
واما نکته:
تا از چیزی در مورد کسی مطمئن نشدی اون فرد رو متهم نکن حتی توی ذهنت. اگه شک داری ، اعتراض داری، درخواستی داری بهتره هرچقدر هم که سخت باشه صادقانه و رو در رو مطرحش کنی . شاید جواب همه موضوعات پیچیده و در هم تنیده ذهنت یه پاسخ ساده باشه که همه معماهای ذهنتو حل کنه و بعدش به خودت بگی : چقدر الکی ذهن خودمو در گیر کردم و یه آدم بیچاره رو متهم!!